4 Strefy Tajemnic: Olbrzymie odkrycie w Sandomierzu-Mokoszynie! – Ślady tajemniczej osady sprzed 7 tyś. lat

Olbrzymie odkrycie w Sandomierzu-Mokoszynie! – Ślady tajemniczej osady sprzed 7 tyś. lat

od stefara

A więc  mówimy o okresie  5300 do 4700 p.n.e, o obszarze od Pomorza (Kujawy) do Małopolski oraz Podkarpacia. I mamy do tego w Mokoszynie ciągłość do następnej kultury – pucharów lejkowatych. Czy wydaje się wam że nazwa Mokoszyn powstała po 966 roku w wyniku Chrztu Mieszka? A może uważacie, że języki słowiańskie powstały po VI wieku ne, a ludność R1a od 3500 pn.e. do VI wieku mówiła po celto-niemiecku? CB

Czytaj dalej

Nezvisna Država Hrvatska: Zabranjena povijest Hrvata – Harauvatija (Zakazane dzieje Horwatów – Harauwatija)

Zabranjena povijest Hrvata – Harauvatija (Zakazane dzieje Horwatów – Harauwatija)

Mógłbym bardzo wiele napisać na temat dokąd może doprowadzić każdego logicznie myślącego człowieka – tak jak autora tego tekstu – korzystanie tylko ze źródeł pisanych i opieranie się tylko na teoriach dziejów nauki zachodnioeuropejskiej, nawet wtedy gdy się samemu zaprzecza iżby się na tym właśnie gruncie stało, albo  korzystając z takich politycznych ośrodków jak współczesny Iran. Ale zamiast tasiemcowych wywodów i dowodów jak bardzo autor się myli, bo było wręcz odwrotnie (o czym dzisiaj dobrze wiemy) gdy chodzi o kierunek ekspansji Słowiano-Ariów (w tym Hrvat/ Chorwatów) – zostawiam tu link do artykułu, który dzieje Hariów a także Harwatów podaje prosto i logicznie w zgodzie z ustaleniami wszechstronnymi różnych dyscyplin nauki: genetyki, antropologii, historii, archeologii, językoznawstwa, religioznawstwa i antropologii kultury. Oto ten link do blogu Macieja Bogdanowicza RudaWeb: Hariowie od Lęhów, którzy od Słewów.

Co prawda i tutaj w poniższym artykule autor dołączył fragmenty wykorzystujące wiedzę archeologiczną, lingwistykę, a nawet wiedzę genetyczną, ale widać, że uczynił to bez głębszych studiów, za doczepkę. Doprowadziło go to zaś do dziwacznej koncepcji o osobności języka Chorwatów od języka Białych Chorwatów czyli Lechitów Małopolskich, a nawet wykluczyło z tej rodziny niemalże całkowicie Serbów Białych z Mazowsza, którzy bez wątpienia są braćmi Serbów Południowych Czarnych. To wykluczenie musiało w konsekwencji wyseparować logicznie Chorwatów z całej Słowiańszczyzny, a potem to już były tylko konsekwencje – logiczne fikołki, które z ekspansji Słowiano-Ariów z Europy do Azji doprowadziły do wizji ekspansji Chorwatów-Irańczyków na cały starożytny świat.

Jednego dowiódł autor ponad wszelką wątpliwość, że nauki humanistyczne pozwalają dowolnie kształtować obraz przeszłości świata i narodów, byleby podpisał się pod hipotezami i przeprowadził „dowód” ktokolwiek kto ma dyplom odpowiednich studiów humanistycznych, albo w ogóle jakikolwiek dyplom i osobiste zahaczenie w jakiejkolwiek uczelni wyższej.

Jakby nie było, cały przedstawiany tu tekst jest zupełnie nie-zachodnią wersją dziejów starożytnego świata, i to samo w sobie jest wystarczającym powodem, aby go przedstawić i przeczytać. Gdyby odwrócić zaprezentowany wektor ekspansji to tekst ten byłby bliski historycznej prawdy, ale i bez tego prezentuje wiele danych z zapisów kronikarskich Wschodu i z artefaktów archeologicznych, które są istotne i wiele wnoszą do współczesnej percepcji dziejów Słowiano-Ariów.

Ciekawe informacje zawarte w poniższym artykule, które mogą być dla was stosunkowo świeże, albo nieznane wybiłem tłustym drukiem i odmiennym kolorem – niebieskim.

Czytaj dalej

OEC: Goran Pavlovic – Bjelopavlići tumulus

Bjelopavlići tumulus

© by Goran Pavlovic © tłumaczenie Czesław Białczyński

Several years ago, archaeologists discovered a partially destroyed tumulus in the area between the two villages Frutak i Kujava near the town of Danilovgrad in Montenegro. The area is located in extremely fertile region which surrounds the lake Skadar and its tributaries.

Kilka lat temu archeolodzy odkryli częściowo zniszczony kopiec na obszarze pomiędzy dwiema wioskami Frutak i Kujava w pobliżu miasta Danilovgrad w Czarnogórze. Obszar ten znajduje się w niezwykle żyznym regionie otaczającym jezioro Szkoderskie i jego dopływy.